Podczas PGA 2014 zaciągnięty zostałem na stoisko The Jam naszych znajomych z 1ndie World, gdzie, ku mojemu zaskoczeniu prezentowali się twórcy powstającej, polskiej gry na Pegasusa o nazwie Electrobody 2: The Lost Project. (Historia pierwszej części gry to zresztą temat na zupełnie osobny felieton czy nawet materiał wideo.)
Panowie z EMU-NES #PL przyjęli mnie u siebie niemal po królewsku oraz pokazali jak postępują prace nad produkcją, która z tytułu sklejanego „na konkurs” rozkręciła się do formy pełnoprawnego projektu powstającego z miłości do „pegaza”.
Dostałem nawet kilka genialnych prezentów, w tym płytowe wydanie ścieżki dźwiękowej gry oraz… niebywałe cacko w postaci prototypowego kartridża z grą. Bardzo trudno jest mi wyrazić słowami jak wspaniały był to podarek i jaką wartość niesie on dla takiego kolekcjonera jak ja.
Oczywiście, nie byłbym sobą, gdyby moją pierwszą myślą nie było: „ciekawe czy odpali się on na Retronie 5”. Dlatego też od razu zapytałem o wykorzystywane mappery. Jeśli nie mylą mnie cyferki, spazz4, który to odpowiadał na moje pytania, poinformował mnie, że gra używa standardowego mappera #118, dość pospolitego banku wykorzystywanego przez Nintendo, więc Retron nie powinien mieć z nim większych problemów. Podjarałem się i postarałem przekonać się na własnej skórze!
W rzeczywistości odpowiedź jest jednak niejednoznaczna. Electrobody 2 uruchamia się co prawda bez zarzutu prezentując swój piękny (i polski!) ekran startowy wraz z tematem muzycznym gry (który btw. bardziej pachnie mi Amigą czy Commodore niż Pegazem), ale potem jest już tylko gorzej:
Sam silnik co prawda pędzi jak należy i w grę da się bez większych przeszkód grać, ale tła są kompletnie rozsypane ładując nieprawidłowe tilesety.
Ciężko stwierdzać gdzie leży problem, ale moim niewyedukowanym strzałem byłby problem z odczytem mappera #118, interpretowanym być może jako #4 co powoduje, że ładowane są tła ze złego miejsca pamięci gry. Gdyby była to oficjalna, licencjonowana produkcja, konsola wiedziałaby, że musi brać na to poprawkę, ale ponieważ jest to produkcja niezależna, a konsola nie rozpoznaje tytułu, nie może być mowy o jakichkolwiek fiksach kompatybilności dla dumpera.
Ciekawość zaspokojona. Prototyp Electrobody 2 działa na Retronie (choć tylko połowicznie). W pełni cieszyć się nim można więc wyłącznie na Famicomie lub Pegasusie, jak Bóg przykazał.
Nie pozostaje mi nic innego jak wyczekiwać z niecierpliwością pełnej wersji gry. Projektowi, jak do tej pory, będę przyglądał się z dużą ciekawością i spokojnie, na pewno jeszcze wielokrotnie będę was na jego temat męczył. Na przykład, gdy znajdę trochę czasu żeby spróbować odpalić i ukończyć prototyp na faktycznej konsoli. 😉